Ο Κωνσταντίνος παρασκηνιακά πιέζει κι άλλους βουλευτές της ΕΚ να εγκαταλείψουν τον Παπανδρέου για να βρεθεί επιτέλους μια κυβέρνηση αποστατών που θα μπορέσει να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης για να υπάρξει κυβέρνηση από το χώρο της ΕΚ και να τηρηθούν τα προσχήματα. Ακόμη δεν θέλει εκλογές. Κι αυτό επειδή ξέρει ότι ο λαός όχι μόνο θα ξαναδώσει τη πλειοψηφία στον Παπανδρέου, αλλά και θα τιμωρήσει τους αποστάτες.
Στο προσκήνιο φυσικά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Μόνο που στο Συμβούλιο Στέμματος λίγο έλειψε να έρθουν τα πάνω κάτω. Η κατάσταση να ξεφύγει από τον έλεγχο. Ο αρχηγός της ΕΡΕ Παναγιώτης Κανελλόπουλος δέχτηκε, αρχικά, τη πρόταση του Γεωργίου Παπανδρέου να ηγηθεί κυβέρνησης που θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές. Ο Κωνσταντίνος τα έχασε. Ο Κανελλόπουλος από την πλευρά του δεν έκανε τίποτε άλλο από αυτό που ήθελε ο ίδιος, αλλά κι οι περισσότεροι βουλευτές του κόμματός του.
Οι τελευταίες εξελίξεις τους είχαν μετατρέψει σε θεατές και άβουλα όντα που ήσαν υποχρεωμένα να ακολουθούν τις επιθυμίες του Κωνσταντίνου ο οποίος τους υποχρέωνε να ψηφίζουν τους μέχρι χθες κομματικούς τους αντιπάλους χωρίς κανένα όφελος. Αντίθετα οι αντίπαλοί τους γινόντουσαν μέλη της κυβερνήσεως, έπαιρναν υπουργεία κι αρκετά χρήματα υπογείως, όπως έλεγαν οι… κακές γλώσσες.
Ο Κωνσταντίνος και οι σύμβουλοί του προσπάθησαν να μεταπείσουν τον Κανελλόπουλο ο οποίος αφού δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά έβαλε τέτοιους όρους στον Παπανδρέου (διάλυση της Νεολαίας Λαμπράκη, περιορισμός της συνεργασίας με την Αριστερά κ.ά) που ήταν δεδομένο να μην προχωρήσει η συνεργασία.
Το Παλάτι πλέον μπορούσε να βάλει σε εφαρμογή το επόμενο σχέδιό του που ήταν μια κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου. Στην αντίθετη περίπτωση η τελευταία λύση για την αποτροπή της πρωθυπουργοποίησης Παπανδρέου θα ήταν η δικτατορία.